zatrzymanie na 48 godzin za posiadanie narkotyków

Natomiast w razie zbiegu zażaleń na zatrzymanie i tymczasowe aresztowanie można rozpoznać je łącznie. Jak długo może trwać zatrzymanie? Zatrzymanego należy natychmiast zwolnić, gdy ustanie przyczyna zatrzymania, a także jeżeli w ciągu 48 godzin od chwili zatrzymania przez uprawniony organ nie zostanie on przekazany do dyspozycji PAP. KPP w Mławie Zatrzymanie 27-latka podejrzanego o zabójstwo siostry. Są już wstępne wyniki sekcji zwłok zamordowanej 45-latki, mieszkanki Szumska na Mazowszu. Według śledczych kobieta Numer telefonu, adres korespondencyjny oraz adres e-mail znajdziesz w zakładce KONTAKT. Zapraszamy do siedziby naszej Kancelarii Adwokackiej w centrum Rzeszowa. Kiedy możesz zostać zatrzymany przez policję, jak długo może trwać zatrzymanie osoby i jakie przysługują Ci prawa. Prawo do adwokata podczas zatrzymania. Zatrzymanego należy zwolnić również jeśli takie polecenie wyda sąd lub prokurator, nawet jeśli od czasu zatrzymania nie upłynęło 48 godzin, a także gdy w ciągu doby nie doręczono mu postanowienia o zastosowaniu tymczasowego aresztowania. Zatrzymanemu powinny niezwłocznie zostać przedstawione jego prawa, a wśród nich prawo do Warunkowe umorzenie postępowania karnego jest instytucją opisaną treścią art. 66 k.k. Zgodnie z tym przepisem, sąd może warunkowo umorzyć postępowanie karne, jeżeli wina i społeczna szkodliwość czynu nie są znaczne (co do społecznej szkodliwości – im mniejsza ilość, tym mniejsza szkodliwość), okoliczności jego popełnienia nie budzą wątpliwości (wymagane jest nonton birth of beauty sub indo bioskopkeren. Mam pytanie o dozór policyjny. Otóż policja przeszukała mój dom, znalazła 4 woreczki ze śladowymi ilościami marihuany, a ja zostałem zatrzymany. Sprawa dotyczy „zorganizowanej grupy przestępczej zajmującej się wprowadzaniem do obrotu znacznych ilości środków odurzających, substancji psychotropowych lub słomy makowej (...) – art. 258 § 1 art. 56 ust. 3 ustawy z 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii”. Zeznałem, że to moje torebeczki, paliłem okazjonalnie. Zastosowano wobec mnie dozór policyjny. Czy słusznie? Co mi grozi? Czy można się jakoś odwoływać? Czy dozór policyjny jest konieczny? Ustosunkowując się do przedstawionego przez Pana stanu faktycznego, uprzejmie wyjaśniam, co następuje. Zatrzymanie podejrzanego Zatrzymanie przewidziane w art. 244 jest środkiem przymusu polegającym na chwilowym pozbawieniu wolności określonej osoby. Zatrzymana może być osoba, co do której istnieje uzasadnione przypuszczenie, że popełniła przestępstwo (postanowienie o przedstawieniu zarzutów nie zostało jeszcze wydane), a zachodzi obawa ucieczki lub ukrycia się tej osoby albo zatarcia śladów przestępstwa bądź też nie można ustalić jej tożsamości albo istnieją przesłanki do przeprowadzenia przeciwko tej osobie postępowania w trybie przyspieszonym. Zatrzymany winien być natychmiast poinformowany o przyczynach zatrzymania i o przysługujących mu prawach. Zatrzymany powinien być w ciągu 48 godzin od chwili zatrzymania przekazany do dyspozycji sądu, jeżeli prokurator będzie występował do sądu z wnioskiem o zastosowanie tymczasowego aresztowania, w przeciwnym wypadku zatrzymany powinien być zwolniony. Zażalenie na zatrzymanie Zatrzymanie służyć ma zebraniu dowodów mających uzasadnić w pełni zastosowanie jednego z przewidzianych przepisami prawa karnego procesowego środków przymusu procesowego. Zatrzymany uprawiony jest do złożenia zażalenia. W zażaleniu zatrzymany może domagać się zbadania zasadności, legalności oraz prawidłowego zatrzymania. Przepis art. 246 poświęcony uprawnieniu nie stanowi nic o terminie do złożenia takiego zatrzymania. Należy zatem mutatis mutandis wnioskować, iż zgodnie z art. 460 w zw. z art. 467 § 1 termin do jego wniesienia wynosi 7 dni i liczony jest od chwili zatrzymania. We wskazanym przez Pana przypadku przedmiotowe zatrzymanie nie jest już dopuszczalne. Dozór policyjny Zastosowany względem Pana dozór policyjny jest środkiem zapobiegawczym, który powoduje ograniczenia swobody oskarżonego, stosownie do postanowienia prokuratora. Ciąży tym samym na Panu obowiązek zgłaszania się do organu dozorującego w określonych odstępach czasu, zgodnie z postanowieniem o oddaniu pod dozór policyjny. Przepisy nie przewidują żadnych innych środków w celu wymuszenia stosowania się przez Pana do tych obowiązków. Wystarczy sama obawa, że niewypełnienie obowiązku może spowodować stosowanie surowszego środka zapobiegawczego w postaci tymczasowego aresztowania. Przedstawiona w uzasadnieniu podstawa zastosowania ww. środka, tj. w sprawie zorganizowanej grupy przestępczej zajmującej się wprowadzaniem do obrotu znacznych ilości środków odurzających, substancji psychotropowych lub słomy makowej, pozwala z dużą dozą prawdopodobieństwa wysnuć twierdzenie, iż tymczasowe aresztowanie jest środkiem bardzo realnym w przypadku niestosowania się do nałożonych na Pana obowiązków. Postanowienie o tym, by zastosować względem Pana dozór policyjny, także podlegało zażaleniu. Na podstawie art. 252 na postanowienie w przedmiocie środka zapobiegawczego przysługuje zażalenie do sądu rejonowego, w którego okręgu prowadzi się postępowanie. Z treści przedstawionego przez Pana stanu faktycznego nie wynika, kiedy dokładnie owo postanowienie zostało wydane, ale mając na uwadze, iż nastąpiło ono bezpośrednio po zatrzymaniu, złożenie takiegoż zażalenia będzie już bezskuteczne jako złożone po terminie. Mając na uwadze, że postępowanie przygotowawcze prowadzone jest w sprawie z art. 56 ust. 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii i art. 258 § 1 wysnuć można twierdzenie, iż zebrany w sprawie materiał dowodowy oraz czynności dokonywane w jego ramach ( znalezienie podczas przeszukania środków odurzających) zmierzać będą do zakończenia postępowania przygotowawczego w postaci przesłania do sądu aktu oskarżenia. Zgodnie z literaturą przedmiotu dla istnienia zorganizowanej grupy lub związku mającego na celu popełnienie przestępstwa konieczne są minimum trzy osoby. Związek przestępny także musi skupiać co najmniej trzy osoby oraz mieć określone kierownictwo i zasady dyscypliny. Czynność sprawcza określona w art. 258 § 1 polega na braniu udziału w zorganizowanej grupie lub związku mającym na celu popełnienie przestępstwa lub przestępstwa skarbowego. Udział w grupie lub związku, o których mowa w tym przepisie, nie musi polegać na uczestnictwie w popełnieniu przestępstwa, jakiego dopuszczają się inni członkowie. Karze na podstawie art. 258 § 1 podlega już sama przynależność do grupy lub związku. Przestępstwo określone w tym przepisie może być popełnione wyłącznie umyślnie. Wniosek o skazanie bez rozprawy Wyprzedzając niejako Pana pytanie i możliwy wynik końcowy prowadzonego postępowania: jeśli zostanie sformułowany akt oskarżenia, radzę udać się do prokuratora prowadzonego postępowanie i zaproponować skorzystanie przez Pana z wniosku o skazanie bez rozprawy, tj. instytucji opisanej w art. 335 Zgodnie z tym przepisem prokurator może umieścić w akcie oskarżenia wniosek o wydanie wyroku skazującego i orzeczenie uzgodnionych z oskarżonym kary lub środka karnego za występek zagrożony karą nieprzekraczającą 10 lat pozbawienia wolności bez przeprowadzenia rozprawy, jeżeli okoliczności popełnienia przestępstwa nie budzą wątpliwości, a postawa oskarżonego wskazuje, że cele postępowania zostaną osiągnięte. Zgoda na warunki skazania powinna pochodzić od podejrzanego i znajdować odbicie w protokole przesłuchania podejrzanego. Instytucja ta umożliwia uniknięcie wysokich kosztów postępowania karnego, a jednocześnie, jako że sam oskarżony poddaje się karze, co do zasady kary te są łagodniejsze niż kary orzekane przez sądy. Jeśli masz podobny problem prawny, zadaj pytanie naszemu prawnikowi (przygotowujemy też pisma) w formularzu poniżej ▼▼▼ Zapytaj prawnika - porady prawne online . CYTATArt. 250. § 1. Tymczasowe aresztowanie może nastąpić tylko na mocy postanowienia sądu.§ 2. Tymczasowe aresztowanie stosuje w postępowaniu przygotowawczym na wniosek prokuratora sąd rejonowy, w którego okręgu prowadzi się postępowanie, a w wypadkach nie cierpiących zwłoki także inny sąd rejonowy. Po wniesieniu aktu oskarżenia tymczasowe aresztowanie stosuje sąd, przed którym sprawa się toczy.§ 3. Prokurator, przesyłając wraz z aktami sprawy wniosek, o którym mowa w § 2, zarządza jednocześnie doprowadzenie podejrzanego do sądu.§ 4. Inne środki zapobiegawcze stosuje sąd, a w postępowaniu przygotowawczym także 251. § 1. W postanowieniu o zastosowaniu środka zapobiegawczego należy wymienić osobę, zarzucany jej czyn, jego kwalifikację prawną oraz podstawę prawną zastosowania tego środka.§ 2. W postanowieniu o zastosowaniu tymczasowego aresztowania należy określić czas jego trwania, a ponadto oznaczyć termin, do którego aresztowanie ma trwać. Obowiązek każdorazowego oznaczenia terminu stosowania tymczasowego aresztowania trwa do uprawomocnienia się orzeczenia kończącego postępowanie. W przedmiocie tymczasowego aresztowania po wydaniu orzeczenia kończącego postępowanie orzeka sąd, który wydał to orzeczenie, a w razie przekazania sprawy do drugiej instancji - sąd odwoławczy.§ 3. Uzasadnienie postanowienia o zastosowaniu środka zapobiegawczego powinno zawierać przedstawienie dowodów świadczących o popełnieniu przez oskarżonego przestępstwa oraz przytoczenie okoliczności wskazujących na istnienie podstawy i konieczność zastosowania środka zapobiegawczego. W wypadku tymczasowego aresztowania należy ponadto wyjaśnić, dlaczego nie uznano za wystarczające zastosowanie innego środka 252. § 1. Na postanowienie w przedmiocie środka zapobiegawczego przysługuje zażalenie na zasadach ogólnych, z wyjątkiem, o którym mowa w § 2.§ 2. Na postanowienie prokuratora w przedmiocie środka zapobiegawczego zażalenie przysługuje do sądu rejonowego, w którego okręgu prowadzi się postępowanie.§ 3. Zażalenie na postanowienie w przedmiocie środka zapobiegawczego sąd rozpoznaje 253. § 1. Środek zapobiegawczy należy niezwłocznie uchylić lub zmienić, jeżeli ustaną przyczyny wskutek których został on zastosowany, lub powstaną przyczyny uzasadniające jego uchylenie albo zmianę.§ 2. Zastosowany przez sąd środek zapobiegawczy może być w postępowaniu przygotowawczym uchylony lub zmieniony na łagodniejszy również przez prokuratora.§ 3. Sąd lub prokurator niezwłocznie zawiadamia pokrzywdzonego, jego przedstawiciela ustawowego lub osobę, pod której stałą pieczą pokrzywdzony pozostaje, o uchyleniu, nieprzedłużeniu lub zmianie tymczasowego aresztowania na inny środek zapobiegawczy, chyba że pokrzywdzony oświadczy, iż z takiego uprawnienia 254. § 1. Oskarżony może składać w każdym czasie wniosek o uchylenie lub zmianę środka zapobiegawczego; w przedmiocie wniosku rozstrzyga, najpóźniej w ciągu 3 dni, prokurator, a po wniesieniu aktu oskarżenia do sądu - sąd, przed którym sprawa się toczy.§ 2. Na postanowienie w przedmiocie wniosku oskarżonemu zażalenie przysługuje tylko wtedy, gdy wniosek został złożony po upływie co najmniej 3 miesięcy od dnia wydania postanowienia w przedmiocie tymczasowego aresztowania dotyczącego tego samego oskarżonego.§ 3. Zażalenie na postanowienie sądu rozpoznaje ten sam sąd w składzie trzech sędziów. Wczorajsze zatrzymanie to kolejna udana akcja policji. 29-latek, mieszkaniec gminy Waśniów od dłuższego czasu podejrzewany był o posiadanie narkotyków. Wczoraj ostrowieccy policjanci zatrzymali mężczyznę. W jego domu policjanci odnaleźli i zabezpieczyli 11 gramów suszu roślinnego, wstępnie zidentyfikowanego jako marihuana, wagę elektroniczną, kruszarkę do rozdrabniania suszu, fajkę wodną oraz 4 torebki foliowe tzw. dilerki. Mężczyzna został zatrzymany w policyjnym areszcie. Grozi mu kara do 3 lat pozbawienia wolności. Takowe polecenie rozebrania się nie było uzasadnione i doszło do poniżenia człowieka- a tym samym złamania art. 3 Konwencji. CYTATCOUR EUROPÉENNE DES DROITS DE L’HOMMEEUROPEAN COURT OF HUMAN RIGHTSEUROPEJSKI TRYBUNAŁ PRAW CZŁOWIEKAConseil de l’Europe - Council of Europe - Rada EuropyStrasbourg, FranceStrasburg, FrancjaREQUÊTEAPPLICATIONSKARGAprésentée en application de l’article 34 de la Convention européenne de Droits de L’Homme,ainsi que des atricles 45 et 47 du Reglement de la Courunder Article 34 of the European Convention on Human Rightsand Rules 45 and 47 of the Rules of Courtna podstawie Artykułu 34 Europejskiej Konwencji Praw Człowiekaoraz Artykuł 45 i 47 Regulaminu TrybunałuIMPORTANT: La présente requête est un document juridique et peut affecter vos droits et obligations. This application is a formal legal document and may affect your rights and obligations. Formularz niniejszy jest oficjalnym dokumentem prawnym i może mieć wpływ na Państwa prawa i - LES PARTIES THE PARTIES STRONYA. LE REQUÊRANT/LA REQUÊRANTE THE APPLICANT SKARŻĄCY/SKARŻĄCA (Renseignements à founir concernant le requêrant/la requêrante et son/sa représentant(e) eventuel(le)) (Fill in the following details of the applicant and the represantive, if any) Należy przedstawić informacje dotyczące skarżącego/skarżącej i ewentualnie jego/jej reprezentanta/reprezentantki)1. Nom de famille .......................................................................................................... Surname Nazwisko 2. Prénom (s)...................................................................................................................... First name (s) Imię (imiona) Sexe: masculin/feminin Sex: male/female Płeć: mężczyzna/kobieta 3. Nationalité .................................................................................................................... Nationality Narodowość 4. Profession ...................................................................................................................... Occupation Zawód 5. Date et lieu de naissance ............................................................................................... Date and place of birth Data i miejsce urodzenia 6. Domicile ......................................................................................................................... Permanent address Stały adres zamieszkania 7. Tel. N°............................................................................................................................. 8. Adresse actuelle (si différente de 6.) ............................................................................. Present address (it different from 6.) Aktualny adres (jeżeli inny niż podany w pkt 6.) ......................................................................................................................................... 9. Nom et prénom du/de la représentant(e)*....................................................................... Name of representative* Imię i nazwisko reprezentanta/ reprezentantki* ......................................................................................................................................... 10. Profession du/de la représentant/e)............................................................................. Occupation of representative Zawód reprezentanta/reprezentantki 11. Adress du/de la représentant/e) .................................................................................... Address of representative Adres reprezentanta/ reprezentantki ....................................................................................................................................... 12. Tel. N° .......................................................................................................................... Fax N° .......................................................................................................................... B. LA HAUTE PARTIE CONTRACTANTE THE HIGH CONTRACTING PARTY WYSOKA UKŁADAJĄCA SIĘ STRONA (Indiquer ci-après le nom de l’Etat/des Etats contre le(s)quel(s) la requête est dirigée) (Fill in the name of the State(s) against which the application is directed) (Należy podać nazwę państwa/państw, przeciwko któremu/którym skierowana jest skarga) 13. ......................................................................................................................................_______________________________ * Si le/la requêrant/e) est représenté (e), joindre une procuration signée par le/la requêrant(e) en faveur du/de la représentant(e). A form of authority signed by the apllicant should be submitted if a represtantive is appointed. Jeżeli skarżący/skarżąca ustanowił/a adwokata lub inną osobę do reprezentowania go/jej, należy załączyć podpisany formularz - EXPOSÉ DES FAITS STATEMENT OF THE FACTS OŚWIADCZENIE DOTYCZĄCE STANU FAKTYCZNEGO 14. Si nécessaire, continuer sur une feuille séparée Continue on a separate sheet if necessary Można kontynuować na osobnej kartce, jeśli jest to konieczneIII - EXPOSÉ DE LA OU DES VIOLATION(S) DE LA CONVENTION ET/OU DES PROTOCOLES ALLÉGUÉE(S), QUE DES ARGUMENTS À L’APPUI STATEMENT OF ALLEGED VIOLATION(S) OF THE CONVENTION AND/OR PROTOCOLS AND OF ARGUMENTS OŚWIADCZENIE O DOMNIEMANYCH NARUSZENIACH KONWENCJI I/LUB PROTOKOŁÓW WRAZ Z UZASADNIENIEM15. IV - EXPOSÉ RELATIF AUX PRESCRIPTIONS DE L’ARTICLE 35 § 1 DE LA CONVENTION STATEMENT RELATIVE TO ARTICLE 35 § 1 OF THE CONVENTION OŚWIADCZENIE DOTYCZĄCE ART. 35 § 1 KONWENCJI (Donner pour chaque grief, et au besoin sur une feuille séparée, les renseignements demandés sous les points 16 à 18-ci-après) (If necessary, give the details mentioned below under points 16 to 18 on a separate sheet for each separate complaint) (Jeśli jest to konieczne, informacje wymienione w punktach 16-18 można przedstawić na odrębnej kartce dla każdego zarzutu z osobna).16. Décision interne définitive (date et nature de la décision, organe - judiciaire ou autre - l’ayant rendue) Final decision (date, court or authority and nature of decision) Ostateczne orzeczenia (data; nazwa sądu lub organu, który wydał orzeczenie; rodzaj orzeczenia) 17. Autres décisions (énumérées dans l’ordre chronologique en indiquant, pour chaque décision, sa date, sa nature et l’organe - judiciaire ou autre - l’ayant rendue) Other decisions (list in chronological order, giving date, court or authority and nature of decision for each of them) Inne orzeczenia (proszę je wymienić w porządku chronologicznym podając dla każdego z nich datę, nazwę sądu lub organu, który je wydał, oraz rodzaj orzeczenia) 18. Dispos(i)ez-vous d’un recours que vous n’avez pas exercé? Si oui, lequel et pour quel motif n’a-t-il pas été exercé? Is there or was there any other appeal or other remedy available to you which you have not used? If so, explain why you have not used it. Czy istnieją lub istniały inne możliwości odwołania się lub skuteczne środki prawne, które nie zostały wykorzystane? Jeżeli tak, proszę wyjaśnić, dlaczego nie zostały wykorzystane. Si nécessaire, continuer sur une feuille séparée Continue on a separate sheet if necessary Można kontynuować na osobnej kartce, jeśli jest to konieczneV - EXPOSÉ DE L’OBJET DE LA REQUÊTE ET PRÉTENTIONS PROVISOIRES POUR UNE SATISFACTION EQUITABLE STATEMENT OF THE OBJECT OF THE APPLICATION AND PROVISIONAL CLAIMS FOR JUST SATISFACION OŚWIADCZENIE DOTYCZĄCE TEGO, CZEGO DOMAGA SIĘ SKARŻĄCYVI - AUTRES INSTANCES INTERNATIONALES TRAITANT OU AYANT TRAITÉ L’AFFAIRE STATEMENT CONCERNING OTHER INTERNATIONAL PROCEEDINGS OŚWIADCZENIE DOTYCZĄCE POSTĘPOWANIA PRZED INNYMI ORGANAMI MIĘDZYNARODOWYMI20. Avez-vous fournis à une autre instance internationale d’enquête ou de règlement les griefs énoncés dans la présente requête? Si oui, fournir des indications détaillées à ce sujet. Have you submitted the above complaints to any other procedure of international investigation or settlement? If so, give full details. Czy przedstawiał Pan/przedstawiała Pani powyższe zarzuty innym organom międzynarodowym w celu zbadania lub rozstrzygnięcia? Jeśli tak, należy przedstawić wszystkie szczegóły dotyczące takiego postępowania. VII - PIÈCES ANNEXÉES LIST OF DOCUMENTS WYKAZ DOKUMENTÓW (PAS D’ORIGINAUX, UNIQUEMENT DES COPIES) (NO ORGINAL DOCUMENTS, ONLY PHOTOCOPIES) NALEŻY DOŁĄCZYĆ WYŁĄCZNIE KOPIE DOKUMENTÓW, NIE ORYGINAŁY (Voir chapitre VII de la note explicative. Joindre copies de toutes les décisions mentionnées sous ch. IV et VI ci-dessus. Se procurer, au besoin, les copies nécessaires, et, en cas d’impossibilité, expliquer pourquoi celles-ci ne peuvent pas être obtenues. Ces documents ne vous seront pas retournés). (See Part VII of the Explanatory Note. Include copies of all decisions referred to in Parts IV and VI above. If you do not have, you should obtain them. If you cannot obtain them, explain why not. No documents will be returned to you). (Należy załączyć kopie wszystkich orzeczeń, o których mowa wyżej w Części IV i VI. Jeśli nie posiada Pan/Pani kopii, należy je wykonać. Jeżeli uzyskanie kopii nie jest możliwe, proszę wyjaśnić dlaczego. Żadne dokumenty nie będą Panu/Pani zwrócone.) 21. a) ................................................................................................................................ ................................................................................................................................. c) ................................................................................................................................VIII - DÉCLARATION ET SIGNATURE DECLARATION AND SIGNATURE DEKLARACJA I PODPIS 22. Je déclare en toute conscience et loyauté que les renseignements qui figurent sur la présente formule de requéte sont exacts. I hereby declare that, to the best of my knowledge and belief, the information I have given in the present application form is correct. Niniejszym oświadczam, że informacje podane w niniejszym formularzu skargi, zgodnie z moją wiedzą i przekonaniem, są prawdziwe. Lieu/Place/Miejsce ............................................................ Date/Date/Data .................................................................. (Signature du/de la requêrant(e) ou du/de la représentant(e)) (Signature of the applicant or of the representative) (Podpis skarżącego/skarżącej lub reprezentanta/reprezentantki)CYTATINFORMACJA WYJAŚNIAJĄCA przeznaczona dla osób wypełniających formularz skargi na podstawie art. 34 Konwencji WSTĘPZawarte tu informacje mają na celu ułatwienie sporządzenia skargi do Trybunału. Proszę przeczytać je uważnie przed wypełnieniem formularza, a następnie sięgać do nich podczas wypełniania każdej kolejnej jego części. Wypełniony formularz będzie stanowić Pana/Pani skargę do Trybunału na podstawie art. 34 Konwencji. Będzie on dla Trybunału podstawą do zbadania sprawy. Dlatego też tak ważne jest wypełnienie go wyczerpująco i dokładnie, nawet jeśli oznacza to konieczność powtórzenia informacji, które zostały przekazane Kancelarii Trybunału w poprzedniej korespondencji. Formularz złożony jest, jak można zauważyć, z ośmiu części. Każdą z nich należy wypełnić w taki sposób, aby skarga zawierała wszystkie informacje wymagane na podstawie Regulaminu Trybunału. Poniżej znajdują się informacje wyjaśniające do każdej z części formularza. Na zakończenie Informacji Wyjaśniającej załączamy tekst art. 45 i 47 Regulaminu Trybunału. INFORMACJE DOTYCZĄCE FORMULARZA SKARGII. STRONY - Art. 47 par. 1(a), ( i © (1-13) Jeżeli skarżących jest więcej niż jeden, należy przedstawić wymagane informacje osobno o każdym z nich; jeśli jest to konieczne - na oddzielnej kartce. Skarżący może ustanowić osobę do reprezentowania go. Taki przedstawiciel musi być adwokatem uprawnionym do prowadzenia polityki w którymkolwiek z państw-stron oraz musi być mieszkańcem jednego z nich, może to być też każda inna osoba dopuszczona przez Trybunał do reprezentowania skarżącego. W przypadku, gdy skarżący jest reprezentowany przez inną osobę, odpowiednie informacje z tym związane powinny być zawarte w tej części formularza skargi. Kancelaria będzie prowadzić korespondencję wyłącznie z przedstawicielem ustanowionym przez skarżącego. II. OŚWIADCZENIE DOTYCZĄCE STANU FAKTYCZNEGO - Art. 47 par. 1(d) (14) Informacje dotyczące faktów związanych ze skargą powinny być przedstawione w sposób jasny i zwięzły. Należy starać się opisywać wydarzenia w takiej kolejności, w jakiej one nastąpiły z podaniem dokładnych dat. W przypadku, gdy stawiane zarzuty dotyczą wielu różnych spraw (na przykład różnych postępowań sądowych), należy każdą z nich opisać osobno. III. OŚWIADCZENIE O DOMNIEMANYCH NARUSZENIACH KONWENCJI WRAZ Z UZASADNIENIEM - Art. 47 par. 1 (e) (15) W tej części formularza należy w sposób możliwie najbardziej precyzyjny wyjaśnić jakie przepisy Konwencji stanowią podstawę zarzutów stawianych przez Pana/Panią oraz wyjaśnić dlaczego, zdaniem Pana/Pani, fakty przedstawione w części II formularza wskazują na naruszenie tych przepisów. Należy zauważyć, że niektóre artykuły Konwencji pozwalają - w pewnych okolicznościach - na ingerencję w prawa, które one gwarantują - (patrz np. pkt a) do f) art. 5 ust. 1 oraz ust. 2 artykułów od 8 do 11). Jeśli Pana/Pani zarzut jest oparty na takim artykule należy wyjaśnić dlaczego Pan/Pani uważa, iż ingerencja będąca przedmiotem skargi nie była usprawiedliwiona. IV. OŚWIADCZENIE DOTYCZĄCE ART. 35 par. 1 KONWENCJI - Art. 47 par. 2 (a) (15-18) W tym rozdziale należy przedstawić informacje dotyczące środków odwoławczych podjętych przed władzami państwowymi. Należy wypełnić każdą z trzech części tej rubryki i podać informacje, dotyczącą wykorzystania środków odwoławczych osobno dla każdego zarzutu stawianego w oparciu o postanowienia Konwencji. W pkt 18 należy wypowiedzieć się, czy w związku ze stawianymi zarzutami istniały jeszcze inne możliwości odwołania się lub skuteczne środki prawne, które nie zostały wykorzystane. W przypadku, gdy takie środki istniały lecz nie zostały wykorzystane, należy je określić (np. podając nazwę sądu lub innych organów, do których można było złożyć odwołanie) oraz wyjaśnić dlaczego ich nie użyto. V. OŚWIADCZENIE DOTYCZĄCE TEGO, CZEGO DOMAGA SIĘ SKARŻĄCY - Art. 47 par. 1 (g) (19) W tym miejscu należy krótko stwierdzić, co Pan/Pani chce osiągnąć przy pomocy skargi do Trybunału. Należy określić ogólnie swoje roszczenia co do zadośćuczynienia, które Pan/Pani chce wnieść zgodnie z art. 41 Konwencji. VI. OŚWIADCZENIE DOTYCZĄCE POSTĘPOWANIA PRZED INNYMI ORGANAMI MIĘDZYNARODOWYMI - Art. 47 par. 2 ( (20) W tym rozdziale należy podać informacje, czy Pan/Pani przedstawiał kiedykolwiek zarzuty zawarte w tej skardze innym organom międzynarodowym w celu zbadania lub rozstrzygnięcia. Jeśli tak, należy przedstawić wszystkie szczegóły, włącznie z nazwą organu, do którego zarzuty były kierowane, datami oraz informacjami dotyczącymi postępowania, które toczyło się przed nimi oraz informacje dotyczące podjętych decyzji. Należy załączyć kopie stosownych decyzji i innych dokumentów. VII. WYKAZ DOKUMENTÓW - Art. 47 par. 1 (h) (21) (NALEŻY DOŁĄCZYĆ KOPIE DOKUMENTÓW, NIE ORYGINAŁY) Nie należy zapomnieć o załączeniu do skargi kopii wszystkich wyroków i decyzji wspomnianych w Części IV i VI, jak również kopii wszelkich innych dokumentów, które chciałby Pan/Pani przedstawić Trybunałowi jako dowody (nagrania magnetofonowe, oświadczenia świadków, itd.). Należy także wymienić w wykazie wszelkie wyroki i decyzje, wydane w sprawie. Załączone kopie wyroków i decyzji powinny zawierać uzasadnienia, a nie tylko samą sentencję orzeczenia. Należy załączyć wyłącznie dokumenty związane z zarzutami przedstawionymi do rozpatrzenia przez Trybunał. VIII. DEKLARACJA I PODPIS - Art. 45 par. 3 (22) W przypadku, gdy skarga jest podpisana przez przedstawiciela skarżącego, należy dołączyć do niej odpowiedni dokument pełnomocnictwa podpisany osobiście przez skarżącego (chyba, że został on dołączony już wcześniej).CYTATArtykuł 1 OBOWIĄZEK PRZESTRZEGANIA PRAW CZŁOWIEKAWysokie Układające się Strony zapewniają każdemu człowiekowi, podlegającemu ich jurysdykcji, prawa i wolności określone w rozdziale I niniejszej Konwencji. ROZDZIAŁ I PRAWA I WOLNOŚCI Artykuł 2 PRAWO DO ŻYCIA1. Prawo każdego człowieka do życia jest chronione przez ustawę. Nikt nie może być umyślnie pozbawiony życia, wyjąwszy przypadki wykonania wyroku sądowego skazującego za przestępstwo, za które ustawa przewiduje taką karę. 2. Pozbawienie życia nie będzie uznane za sprzeczne z tym artykułem, jeżeli nastąpi w wyniku bezwzględnego koniecznego użycia siły: a) w obronie jakiejkolwiek osoby przed bezprawną przemocą;b) w celu wykonania zgodnego z prawem zatrzymania lub uniemożliwienia ucieczki osobie pozbawionej wolności zgodnie z prawem; c) w działaniach podjętych zgodnie z prawem w celu stłumienia zamieszek lub powstania. Artykuł 3 ZAKAZ TORTURNikt nie może być poddany torturom ani nieludzkiemu lub poniżającemu traktowaniu albo karaniu. Artykuł 4 ZAKAZ NIEWOLNICTWA I PRACY PRZYMUSOWEJ1. Nikt nie może być trzymany w niewoli lub w poddaństwie. 2. Nikt nie może być zmuszony do świadczenia pracy przymusowej lub obowiązkowej. 3. W rozumieniu tego artykułu pojęcie "pracy przymusowej lub obowiązkowej" nie obejmuje: a) żadnej pracy, jakiej wymaga się zwykle w ramach wykonywania kary pozbawienia wolności orzeczonej zgodnie z postanowieniami artykułu 5 niniejszej Konwencji lub w okresie warunkowego zwolnienia;b) żadnej służby o charakterze wojskowym, bądź; służby wymaganej zamiast obowiązkowej służby wojskowej w tych krajach, które uznają odmowę służby wojskowej ze względu na przekonania;c) żadnych świadczeń wymaganych w stanach nadzwyczajnych lub klęsk zagrażających życiu lub dobru społeczeństwa;d) żadnej pracy ani świadczeń stanowiących część zwykłych obowiązków obywatelskich. Artykuł 5 PRAWO DO WOLNOŚCI I BEZPIECZENSTWA OSOBISTEGO1. Każdy ma prawo do wolności i bezpieczeństwa osobistego. Nikt nie może być pozbawiony wolności, z wyjątkiem następujących przypadków i w trybie ustalonym przez prawo: a) zgodnie z prawem pozbawienia wolności w wyniku skazania przez właściwy sąd;b) zgodnego z prawem zatrzymania lub aresztowania w przypadku niepodporządkowania się wydanemu zgodnie z prawem orzeczeniu sądu lub w celu zapewnienia wykonania określonego w ustawie obowiązku;c) zgodnego z prawem zatrzymania lub aresztowania w celu postawienia przed właściwym organem, jeżeli istnieje uzasadnione podejrzenie popełnienia czynu zagrożonego karą lub jeśli jest to konieczne w celu zapobieżenia popełnieniu takiego czynu lub uniemożliwienia ucieczki po jego dokonaniu;d) pozbawienia nieletniego wolności na podstawie zgodnego z prawem orzeczenia w celu ustanowienia nadzoru wychowawczego lub zgodnego z prawem pozbawienia nieletniego wolności w celu postawienia go przed właściwym organem;e) zgodnego z prawem pozbawienia wolności osoby w celu zapobieżenia szerzeniu przez nią choroby zakaźnej, osoby umysłowo chorej, alkoholika, narkomana lub włóczęgi; f) zgodnego z prawem zatrzymania lub aresztowania osoby w celu zapobieżenia jej nielegalnemu wkroczeniu na terytorium państwa lub osoby, przeciwko której toczy się postępowanie o wydalenie lub ekstradycję. 2. Każdy, kto został zatrzymany, powinien zostać niezwłocznie i w zrozumiałym dla niego języku poinformowany o przyczynach zatrzymania i o stawianych mu zarzutach. 3. Każdy zatrzymany lub aresztowany zgodnie z postanowieniami ustępu 1 lit. c) niniejszego artykułu powinien zostać niezwłocznie postawiony przed sędzią lub innym urzędnikiem uprawnionym przez ustawę do wykonywania władzy sądowej i ma prawo być sądzony w rozsądnym terminie albo zwolniony na czas postępowania. Zwolnienie może zostać uzależnione od udzielenia gwaracji zapewniających stawienie się na rozprawę. 4. Każdy, kto został pozbawiony wolności przez zatrzymanie lub aresztowanie, ma prawo odwołania się do sądu w celu ustalenia bezzwłocznie przez sąd legalności pozbawienia wolności i zarządzenia zwolnienia, jeżeli pozbawienie wolności jest niezgodne z Każdy kto został pokrzywdzony przez niezgodne z treścią tego artykułu zatrzymanie lub aresztowanie, ma prawo do odszkodowania. Artykuł 6 PRAWO DO RZETELNEGO PROCESU SĄDOWEGO1. Każdy ma prawo do sprawiedliwego i publicznego rozpatrzenia jego sprawy w rozsądnym terminie przez niezawisły i bezstronny sąd ustanowiony ustawą przy rozstrzyganiu o jego prawach i obowiązkach o charakterze cywilnym albo o zasadności każdego oskarżenia w wytoczonej przeciwko niemu sprawie karnej. Postępowanie przed sądem jest jawne, jednak prasa i publiczność mogą być wyłączone z całości lub części rozprawy sądowej ze względów obyczajowych, z uwagi na porządek publiczny lub bezpieczeństwo państwowe w społeczeństwie demokratycznym, gdy wymaga tego dobro małoletnich lub gdy służy to ochronie życia prywatnego stron albo też w okolicznościach szczególnych, w granicach uznanych przez sąd za bezwzględnie konieczne, kiedy jawność mogłaby przynieść szkodę interesom wymiaru sprawiedliwości. 2. Każdego oskarżonego o popełnienie czynu zagrożonego karą uważa się za niewinnego do czasu udowodnienia mu winy zgodnie z ustawą. 3. Każdy oskarżony o popełnienie czynu zagrożonego karą ma co najmniej prawo do: a) niezwłocznego otrzymania szczegółowej informacji w języku dla niego zrozumiałym o istocie i przyczynie skierowanego przeciwko niemu oskarżeniu; posiadania odpowiedniego czasu i możliwości do przygotowania obrony; c) bronienia się osobiście lub przez ustanowionego przez siebie obrońcę, a jeśli nie ma wystarczających środków na pokrycie kosztów obrony, do bezpłatnego korzystania z pomocy obrońcy wyznaczonego z urzędu, gdy wymaga tego dobro wymiaru sprawiedliwości; d) przesłuchania lub spowodowania przesłuchania świadków oskarżenia oraz żądania obecności i przesłuchania świadków obrony na takich samych warunkach jak świadków oskarżenia; e) korzystania z bezpłatnej pomocy tłumacza, jeżeli nie rozumie lub nie mówi językiem używanym w sądzie. Artykuł 7 ZAKAZ KARANIA BEZ PODSTAWY PRAWNEJ1. Nikt nie może być uznany za winnego popełnienia czynu polegającego na działaniu lub zaniechaniu działania, które według prawa wewnętrznego lub międzynarodowego nie stanowił czynu zagrożonego karą w czasie jego popełnienia. Nie będzie również wymierzona kara surowsza od tej, którą można było wymierzyć w czasie, gdy czyn zagrożony karą został popełniony. 2. Niniejszy artykuł nie stanowi przeszkody w sądzeniu i karaniu osoby winnej działania lub zaniechania, które w czasie popełnienia stanowiły czyn zagrożony karą według ogólnych zasad uznanych przez narody cywilizowane. Artykuł 8 PRAWO DO POSZANOWANIA ŻYCIA PRYWATNEGO I RODZINNEGO1. Każdy ma prawo do poszanowania swojego życia prywatnego i rodzinnego, swojego mieszkania i swojej korespondencji. 2. Niedopuszczalna jest ingerencja władzy publicznej w korzystanie z tego prawa, z wyjątkiem przypadków przewidzianych przez ustawę i koniecznych w demokratycznym społeczeństwie z uwagi na bezpieczeństwo państwowe, bezpieczeństwo publiczne lub dobrobyt gospodarczy kraju, ochronę porządku i zapobieganie przestępstwom, ochronę zdrowia i moralności lub ochronę praw i wolności osób. Artykuł 9 WOLNOŚĆ MYŚLI, SUMIENIA I WYZNANIA1. Każdy ma prawo do wolności myśli, sumienia i wyznania; prawo to obejmuje wolność zmiany wyznania lub przekonań oraz wolność uzewnętrzniania indywidualnie lub wspólnie z innymi, publicznie lub prywatnie, swego wyznania lub przekonań przez uprawianie kultu, nauczanie, praktykowanie i czynności rytualne. 2. Wolność uzewnętrzniania wyznania lub przekonań może podlegać jedynie takim ograniczeniom, które są przewidziane przez ustawę i konieczne w społeczeństwie demokratycznym z uwagi na interesy bezpieczeństwa publicznego, ochronę porządku publicznego, zdrowia i moralności lub ochronę praw i wolności innych osób. Artykuł 10 WOLNOŚĆ WYRAŻANIA OPINII1. Każdy ma prawo do wolności wyrażania opinii. Prawo to obejmuje wolność posiadania poglądów oraz otrzymywania i przekazywania informacji i idei bez ingerencji władz publicznych i bez względu na granice państwowe. Niniejszy przepis nie wyklucza prawa Państw do poddania procedurze zezwoleń przedsiębiorstw radiowych, telewizyjnych lub kinematograficznych. 2. Korzystanie z tych wolności pociągających za sobą obowiązki i odpowiedzialność może podlegać takim wymogom formalnym, warunkom, ograniczeniom i sankcjom, jakie są przewidziane przez ustawę i niezbędne w społeczeństwie demokratycznym w interesie bezpieczeństwa państwowego, integralności terytorialnej lub bezpieczeństwa publicznego ze względu na konieczność zapobieżenia zakłóceniu porządku lub przestępstwu, z uwagi na ochronę zdrowia i moralności, ochronę dobrego imienia i praw innych osób oraz ze względu na zapobieżenie ujawnieniu informacji poufnych lub na zagwarantowanie powagi i bezstronności władzy sądowej. Artykuł 11 WOLNOŚĆ ZGROMADZANIA SIĘ I STOWARZYSZANIA SIĘ1. Każdy ma prawo do swobodnego, pokojowego zgromadzania się oraz do swobodnego stowarzyszania się, włącznie z prawem tworzenia związków zawodowych i przystępowania do nich dla ochrony swoich interesów. 2. Wykonywanie tych praw nie może podlegać innym ograniczeniom niż te, które określa ustawa i które są konieczne w społeczeństwie demokratycznym z uwagi na interesy bezpieczeństwa państwowego lub publicznego, ochronę porządku i zapobieganie przestępstwu, ochronę zdrowia i moralności lub ochronę praw i wolności innych osób. Niniejszy przepis nie stanowi przeszkody w nakładaniu zgodnych z prawem ograniczeń korzystania z tych praw przez członków sił zbrojnych, policji lub administracji państwowej. Artykuł 12 PRAWO DO ZAWARCIA MAŁŻEŃSTWAMężczyźni i kobiety w wieku małżeńskim mają prawo do zawarcia małżeństwa i założenia rodziny zgodnie z ustawami krajowymi regulującymi korzystanie z tego prawa. Artykuł 13 PRAWO DO SKUTECZNEGO ŚRODKA ODWOŁAWCZEGOKażdy, kogo prawa i wolności zawarte w niniejszej Konwencji zostały naruszone, ma prawo do skutecznego środka odwoławczego do właściwego organu państwowego także wówczas, gdy naruszenia dokonały osoby wykonujące swoje funkcje urzędowe. Artykuł 14 ZAKAZ DYSKRYMINACJIKorzystanie z praw i wolności wymienionych w niniejszej Konwencji powinno być zapewnione bez dyskryminacji wynikającej z takich powodów, jak płeć, rasa, kolor skóry, język, religia, przekonania polityczne i inne, pochodzenie narodowe lub społeczne, przynależność do mniejszości narodowej, majątek, urodzenie bądż; z jakichkolwiek innych przyczyn. Adres, pod który można wysyłać skargi: CYTATThe RegistrarEuropean Court of Human RightsCouncil of EuropeF - 67075 Strasbourg Cedexlub adresować w języku polskim:Trybunał Praw Człowieka Rady Europy67-075 StrasburgFrancja Złapani z przypadku Problemy z prawem użytkowników konopi indyjskich zaczynają się zazwyczaj przypadkowo. Jak wynika z badań spraw o posiadanie przeprowadzonych przez prof. Krzysztofa Krajewskiego w 2007 r. w większości policja ujawniała narkotyki w wyniku rutynowej kontroli. W jaki sposób policja typuje osoby do kontroli? Przede wszystkim kontrolowane są osoby przebywające na zewnątrz w późnych godzinach nocnych. Niewątpliwie hałas i głośne krzyki przyciągają uwagę funkcjonariuszy. Także gromadzenie się w grupkach budzi ich zainteresowanie. Choć ze względu na obawę zarzutu dyskryminacji nikt tego oficjalnie nie potwierdzi, wiadomo, że często typowani do kontroli są przedstawiciele subkultur np. rastafarianie lub hip-hopowcy. Spośród szarego tłumu wyróżnia ich nie tylko strój. W świadomości policjantów te osoby zawsze coś mogą mieć. Kiedy policjant może Ciebie zatrzymać? Pierwszy kontakt z policjantem wiąże się zazwyczaj z z zastosowaniem przez niego dwóch instytucji prawa. Pierwszą z nich jest zatrzymanie. Kodeks postępowania karnego mówi, że policjant może zatrzymać osobę, jeżeli istnieje uzasadnione przypuszczenie, że popełniła przestępstwo, a zachodzi obawa ucieczki, ukrycia lub osoba nie ma dokumentów (art. 244 par. 1 kodeksu postępowania karnego). Ocena, czy te przesłanki zostały spełnione należy do policjanta. Policjanci bardzo swobodnie oceniają, czy zachodzą przesłanki do zatrzymania. W praktyce zawsze zatrzymują osoby u których znaleziono konopie indyjskie. Zatrzymanie posiadacza daje im czas na przeszukanie miejsca zamieszkania. Policjanci mają na to 48 godzin. Czasami jednak policjanci straszą przedłużeniem zatrzymania. Przestraszenie zatrzymanego ma ułatwić uzyskanie przyznania się do winy i informacji skąd pochodziły narkotyki. Posiadaczowi konopi indyjskich na własny użytek raczej nie grozi przedłużenie zatrzymania. Sądy w takich sprawach nie stosują aresztu tymczasowego. Opór przy zatrzymaniu Najlepszym sposobem na unikniecie zatrzymania i kontroli osobistej jest omijanie sytuacji, które narażają na takie nieprzyjemności. Oddalenie się szybkim krokiem z miejsca zdarzenia często pozwala na uniknięcie zatrzymania i kontroli. W przypadku zatrzymania należy mieć na uwadze, że cały system prawa i przyjęta praktyka dają policji bardzo uprzywilejowywaną pozycję. Policjanci mogą stosować środki przymusu bezpośredniego włącznie z chwytami obezwładniającymi. Zatrzymanemu w chwili zatrzymania praktycznie nie przysługują żadne uprawnienia. Ma obowiązek poddać się procedurze. Często jest ona nieprzyjemna i wywołuje odczucie przedmiotowego traktowania. Trzeba pamiętać, żeby zachować spokój. Używanie przekleństw pod adresem policjantów może być potraktowane jako ich znieważenie. Z kolei szarpanie się z policjantem może być uznane za naruszenie nietykalności cielesnej. Jeżeli trafi się na służbistę do problemów może dojść dodatkowy zarzut popełnienia przestępstwa. Kiedy może zaglądnąć do kieszeni? Drugą instytucja prawa, która może być wobec użytkownika konopi indyjskich zastosowana jest kontrola osobista. Kontrola osobista może być przeprowadzona, jeżeli zachodzi uzasadnione podejrzenie popełnienia przestępstwa lub wykroczenia. Kontrola osobista polega na obszukaniu odzieży, bagażu lub samochodu. Jej dokładność zależy od tego, jak bardzo w prace są zaangażowani policjanci. Najprostsza kontrola sprowadza się do wyciągnięcia tego, co się ma w kieszeni. Jednak jak policjanci są dociekliwi mogą kazać wejść do radiowozu i tam dokładniej przeszukać zatrzymanego łącznie ze sprawdzeniem tego, co ma w skarpetkach. Czy można zaskarżyć policjanta? Zarówno na zatrzymanie jak i kontrolę osobistą przysługuje zażalenie. Zażalenie na zatrzymanie składa się do sądu w terminie 7 dni od zatrzymania (art. 246 kodeksu postępowania karnego). Zażalenie na kontrolę osobistą składa się do prokuratora właściwego ze względu na miejsce jej dokonania (art. 15 ust. 7 ustawy o policji). W tych środkach zaskarżenia można żądać zbadania, czy zachodziły przesłanki podjęcia interwencji i czy przeprowadzona ją zgodnie z przepisami prawa. Zwłaszcza w odniesieniu do kontroli osobistej należy wskazać, czy policjant się przedstawił i podał przyczynę kontroli osobistej. Przy czym nie chodzi o jakąś ogólną przyczynę, tylko konkretne wskazanie o jaki czyn zabroniony chodzi. Skuteczność zaskarżenia Niestety w praktyce prokuratorzy i sędziowie stają zazwyczaj po stronie policji. Zresztą policjanci wiedzą, co mają mówić, żeby nie robić sobie kłopotów. Zawsze mogą powiedzieć, że zatrzymany był podobny do osoby poszukiwanej, względnie w tym miejscu często dochodziło do handlu narkotykami. Zaskarżanie tych czynności pełni jednak ważne funkcje. Pokazuje przede wszystkim, że osoby poddane nim są świadome i aktywnie się bronią. Na dalszych etapach postępowania taka osoba będzie traktowana poważniej. Może to wpłynąć na lepiej sformułowaną ugodę z prokuratorem lub umorzenie postępowania. Ponadto zaskarżenie wiąże się z pewnymi czynnościami, jakie musi wykonać policjant. Składanie zażaleń może mieć taki efekt, że następnym razem policja będzie z większą uwaga pochodzić do wolności i praw człowieka i nie ingerować w nie, jeżeli nie zachodzi konieczność. OPINIA PRAWNA: ZATRZYMANIE I KONTROLA OSOBISTA. UPRAWNIENIA I OBOWIĄZKI POLICJI. Policji przysługują uprawnienia do kontroli osobistej, legitymowania i zatrzymywania ludzi na ulicy. Uprawnienia te są ściśle uregulowane w przepisach prawa. Art. 15. Ustawa z 6 kwietnia 1990 r. o Policji 1. Policjanci wykonując czynności mają prawo: 5) dokonywania kontroli osobistej, a także przeglądania zawartości bagaży i sprawdzania ładunku w portach i na dworcach oraz w środkach transportu lądowego, powietrznego i wodnego, w razie istnienia uzasadnionego podejrzenia popełnienia czynu zabronionego pod groźbą kary; Policja może dokonywać kontroli osobistej w razie zaistnienia uzasadnionego podejrzenia popełnienia przestępstwa lub wykroczenia. Istnienie uzasadnionego podejrzenia popełnienia przestępstwa jest bardzo zsubiektywizowaną przesłanką. Policjant może powołać się na podobieństwo kontrolowanego do osoby poszukiwanej lub wcześniejsze zgłoszenia, że w miejscu kontroli dochodzi do handlu narkotykami. Polskie prawo daje Policji szerokie podstawy dokonywania kontroli osobistej osób wedle subiektywnych odczuć. Uwagę policji przykuwają grupki ludzi gromadzących się wieczorami w miejscach publicznych. Policja także kontroluje w przypadku zaistnienia innego zdarzenia, np. awantury. Choć tego raczej żaden policjant nie przyzna uwagę funkcjonariuszy przykuwają często przedstawiciele subkultur w szczególności hip-hopu i rastafarianie. Rozporządzenie z 26 lipca 2005 r. w sprawie sposobu postępowania przy wykonywaniu niektórych uprawnień policjantów § 2. 1. Policjant, który przystępuje do czynności służbowych jest obowiązany podać swój stopień, imię i nazwisko w sposób umożliwiający odnotowanie tych danych, a także podstawę prawną i przyczynę podjęcia czynności służbowej. 2. Policjant nieumundurowany przy wykonywaniu uprawnień, o których mowa w ust. 1, innych niż określone w art. 61 ustawy, okazuje ponadto legitymację służbową, a na żądanie osoby, wobec której podjęto wykonywanie tych uprawnień, umożliwia odnotowanie danych w niej zawartych. Policjant przystępując do kontroli osobistej musi podać: stopień, imię i nazwisko w taki sposób, aby kontrolowany (np. na kartce papieru) mógł je zapisać. Policjant ma także obowiązek podać podstawę prawną i przyczynę podjęcia czynności. Przy czym powinna być to konkretnie określona przyczyna. Niewystarczające jest stwierdzenie, że podejrzewa się kontrolowanego o popełnienia jakiegoś przestępstwa lub wykroczenia. Policjant nieumundurowany (np. kryminalny) ma obowiązek dodatkowo pokazać legitymację służbową. W przypadku ujawnienia konopi indyjskich dochodzi do zatrzymania kontrolowanego. Zatrzymanie w takim wypadku znajduje swoja podstawę kodeksie postępowania karnego. Art. 244. Ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. kodeks postępowania karnego § 1. Policja ma prawo zatrzymać osobę podejrzaną, jeżeli istnieje uzasadnione przypuszczenie, że popełniła ona przestępstwo, a zachodzi obawa ucieczki lub ukrycia się tej osoby albo zatarcia śladów przestępstwa bądź też nie można ustalić jej tożsamości albo istnieją przesłanki do przeprowadzenia przeciwko tej osobie postępowania w trybie przyspieszonym. Podstawową przesłanką zatrzymania jest uzasadnione przypuszczenie popełnienie przestępstwa. Ujawnienie przy osobie porcji konopi indyjskich realizuje te przesłankę. W Polsce bowiem posiadanie nawet niewielkich ilości konopi indyjskich jest ciągle przestępstwem. Jednak samo podejrzenie popełnienia przestępstwa nie wystarcza do zatrzymania. Musza być spełnione pozostałe przesłanki, wśród których najważniejszą w sprawach o posiadanie narkotyków jest „obawa zatarcia śladów”. Policja uważa, że w mieszkaniu posiadacza konopi indyjskich mogą znajdować się kolejne porcje konopi indyjskich. Ponadto policja podejmuje działania mające na celu ustalenie, czy posiadacz konopi indyjskich jest tylko użytkownikiem, czy tez handluje narkotykami. O tej drugiej okoliczności świadczyć mogą znajdujące się w domu woreczki strunowe i waga. Zatrzymanie daje policji czas na ustalenie tych okoliczności. Art. 244 kodeksu postępowania karnego § 2. Zatrzymanego należy natychmiast poinformować o przyczynach zatrzymania i o przysługujących mu prawach, w tym o prawie do skorzystania z pomocy adwokata lub radcy prawnego, oraz wysłuchać go. § 3. Z zatrzymania sporządza się protokół, w którym należy podać imię, nazwisko i funkcję dokonującego tej czynności, imię i nazwisko osoby zatrzymanej, a w razie niemożności ustalenia tożsamości – jej rysopis oraz dzień, godzinę, miejsce i przyczynę zatrzymania z podaniem o jakie przestępstwo się ją podejrzewa. Należy także wciągnąć do protokołu złożone przez zatrzymanego oświadczenia oraz zaznaczyć udzielenie mu informacji o przysługujących prawach. Odpis protokołu doręcza się zatrzymanemu. Art. 248. kodeksu postępowania karnego § 1. Zatrzymanego należy natychmiast zwolnić, gdy ustanie przyczyna zatrzymania, a także jeżeli w ciągu 48 godzin od chwili zatrzymania przez uprawniony organ nie zostanie on przekazany do dyspozycji sądu wraz z wnioskiem o zastosowanie tymczasowego aresztowania; należy go także zwolnić na polecenie sądu lub prokuratora. Policja użytkownika posiadającego kilka porcji marihuany może zatrzymać na maksymalnie 48 godzin. Raczej nie wchodzi w rachubę zastosowanie aresztu tymczasowego. Warto mieć świadomość ograniczonego czasu zatrzymania przez policję. Pozwala to uspokoić myśli i nie ulegać presji Policji. Zatrzymany ma prawo do kontaktu z adwokatem. Z zatrzymania sporządza się protokół. Do protokołu może zostać wpisane oświadczenie zatrzymanego. Zatrzymany może oświadczyć, że nie zachodziły przesłanki kontroli osobistej i zatrzymania, bo np. szedł spokojnie ulicą, nikogo nie zaczepiał i nic nie niszczył. Na koniec zatrzymany otrzymuje odpis protokołu zatrzymania wraz z załącznikami, na których znajdują się przepisy z prawami i obowiązkami zatrzymanego. Art. 246. kodeksu postępowania karnego § 1. Zatrzymanemu przysługuje zażalenie do sądu. W zażaleniu zatrzymany może się domagać zbadania zasadności, legalności oraz prawidłowości jego zatrzymania. § 2. Zażalenie przekazuje się niezwłocznie sądowi rejonowemu miejsca zatrzymania lub prowadzenia postępowania, który również niezwłocznie je rozpoznaje. § 3. W razie uznania bezzasadności lub nielegalności zatrzymania sąd zarządza natychmiastowe zwolnienie zatrzymanego. § 4. W wypadku stwierdzenia bezzasadności, nielegalności lub nieprawidłowości zatrzymania sąd zawiadamia o tym prokuratora i organ przełożony nad organem, który dokonał zatrzymania. Na zatrzymanie przysługuje zażalenie do sądu. Wnosi się je w terminie 7 dni od zatrzymania. W zażaleniu należy udowodnić, że zatrzymanie było bezzasadne, nielegalne lub przebiegło nieprawidłowo. W szczególności można podnieść, że policjanci nie umożliwili kontaktu z adwokatem lub najbliższymi zatrzymanego. Ponadto przesłanką uznania zażalenia przez sąd jest zbyt długo okres zatrzymania. W zażaleniu na zatrzymanie można odnieść się także do kontroli osobistej. Można wskazać, że nie zachodziły żadne przesłanki dokonania kontroli osobistej. Można zażądać przesłuchania policjanta na okoliczność kontroli. Można zażądać wyjaśnienia, dlaczego podejrzewał skarżącego o posiadanie narkotyków i w oparciu o jakie przesłanki powziął swoje podejrzenia. W praktyce zażalenia często są jednak przez sąd odrzucane. Nie zmienia to faktu, że pewne znaczenie w walce o poszanowanie wolności i praw człowieka wykazują. Przede wszystkim nie pozwalają traktować użytkowników konopi indyjskich jako bierną grupę poddającą się każdej nieprzyjemności. Po drugie angażują środki osobowe i finansowe organów ścigania. Wydatki państwa idące na tego typu czynności w jeszcze większym stopniu podważają sens karania za posiadanie niewielkich ilości narkotyków. W końcu policjant obciążony dodatkową robotą papierkową na następny raz z większą uwagą będzie podchodził do poszanowania wolności osobistej. Gdzie szukać pomocy? Obecnie w Polsce w dwóch miastach prowadzone jest poradnictwo prawne dla osób złapanych z narkotykami: Rzecznik Praw Osób Uzależnionych ul. Marszałkowska 85 00-683 Warszawa +48 22 400 50 43 tel. kom. 517 933 301 rzecznik@ Poradnictwo prawno-psychologiczne Poradnia Profilaktyki, Leczenia i Terapii Uzależnień MONAR w Krakowie ul. Św. Katarzyny 3 31-063 Kraków +48 12 430 61 35 poradnia@ Autor: Krzysztof Grabowski – prawnik zajmujący się od 6 lat sprawami narkotykowymi

zatrzymanie na 48 godzin za posiadanie narkotyków